Կռիվն ավարտվեց, օրերն անցան, Զինվորի գինը մարդիկ մոռացան, Կորցնողն է միայն զինվորին հիշում, Գիշեր ու ցերեկ անհույս տառապում։ Զինվորը կրկին պոստում է կանգնած, Աչքերն են նրա հոգնած ու տանջված, Բայց հիմա ոչ ոք չի հիշում նրան, Ծանր օրերը արդեն հեռացան։ Զինվորի մայրն է անքուն տանջվում, Իր որդու հետ մտովի խոսում, Ուզում է նորից իր որդուն գրկել Ու իր տաք գրկում նրան միշտ պահել։ Մարդի´կ, ուզում եմ մի բան միշտ հիշեք, Անկեղծ ուզում եմ, որ դուք գիտակցեք` Պատերազմ լինի, թե խաղաղ գիշեր, Զինվորին պետք է ամեն պահ հիշել։ Իմ հերոսը դու էս Ազիզ Սամվելի Աղաջանյան: Փառք քեզ, հերոս:
You can add a story about YOUR hero by simply following this link.